اجاره ویلاهای رامسر با هزینه های خیلی کم

 ماکسیمیلیان پس از مأمور شدن به عنوان افسر در نیروی دریایی امپراتوری در سال 1852، تصمیم گرفت به تریست نقل مکان کند، جایی که به طور فزاینده ای طولانی تر و مکرر در آنجا ماند. او یک ویلا در دامنه تپه سن ویتو از نیکولو مارکو لازاروویچ با بندی در قرارداد اجاره کرد که به او اجازه می داد تمام تغییراتی را که لازم می دانست انجام دهد. پس از آن، در طول تکمیل قلعه میرامار، آرکدوک قلعه کوچکی به نام Gartenhaus یا Castelletto ساخته شد که در مقیاس کوچکتر نمای قلعه اصلی را بازتولید می کرد و او تا کریسمس 1860 در آن زندگی می کرد.

Castelletto، واقع در یک منطقه پانوراما، از یک طرف به Grignano و از طرف دیگر به پارتر احاطه شده توسط درختان و در یک فضای خالی در مقابل گلخانه ها که در مرکز آن یک فواره وجود دارد، روبرو است. کاستلتو که بر اساس فرم‌های التقاطی روی پایه‌ای مربعی با تراس رو به قلعه، برج و ورودی درختکاری ساخته شده، تعداد کمی اتاق با مبلمان ساده دارد. در طبقه همکف تزییناتی روی گچ وجود دارد که شبیه چوب است. از طرف دیگر، در طبقه اول دکوراسیونی بسیار شبیه به ویلا لازاروویچ وجود دارد که می تواند به تصمیم ماکسیمیلیان برای انتقال بخشی از تزئینات ویلا که اولین اقامتگاه او در تریست به Castelletto بود مربوط شود. در واقع، اتاق‌ها به سبک ترکی و آلمانی و اتاقی که با تابلوهایی از پیکره‌های زنانه تزئین شده است، شباهت‌های قوی بین این دو ساختمان را نشان می‌دهد و گرایش‌های هنری آن زمان را برجسته می‌کند: تزئینات متعدد، دیوارهای پوشیده از نقاشی، تزئینات زیاد، پرده‌های سنگین و اتاق‌ها. شلوغ با مبلمان

آیا ویلا های اجاره ای رامسر کنار دریا است ؟

کاستلتو با تاریخ ماکسیمیلیان و شارلوت مرتبط است. در اینجا بود که شارلوت از پایان سال 1866 تا تابستان 1867، بین بازگشت از مکزیک و سفر به بلژیک، اقامت کرد. همچنین بخشی از اثاثیه قلعه Miramare را در دوره ای که دوک آئوستا در آنجا اقامت داشت، در خود جای داده بود.

پارک میرامار

پانوراما از قلعه Miramare

پارک Miramare که زمانی فاقد پوشش گیاهی بود و اکنون 22 هکتار (54 هکتار) مساحت دارد، بر روی دماغه سنگی مشرف به دریای آدریاتیک قرار دارد. این سایت توسط کارل یونکر، [2] بر اساس خواسته های آرشیدوک ماکسیمیلیان که به دقت ساختمان اقامتگاهش را دنبال می کرد، برنامه ریزی و ترتیب داده شد. تا آنجا که به جنبه گیاه شناسی مربوط می شد، یک باغبان به نام یوزف لاوب فراخوانده شد، اما در سال 1859 توسط آنتون جلینک، یک بوهمیایی که در سفر ناو Novara در سراسر جهان شرکت کرده بود، جایگزین او شد.

پارکی که کار بر روی آن در سال 1856 آغاز شد، نمونه ای کلاسیک از کاشت مصنوعی و ترکیبی از درختان و بوته های آذرین جنگلی است و در ترکیب جذابیت یک محیط معمولی شمالی و یک بافت مدیترانه ای موفق است. برخلاف باغ باروک، باغ انگلیسی - که Miramare از آن الگوبرداری شده است - رابطه جدیدی با طبیعت ایجاد می کند که ناشی از حساسیت متفاوت نسبت به جهان مادی است. به همین دلیل است که هنگام قدم زدن در مسیرهای پارک، می توانید در فضایی نفس بکشید که به شدت با زندگی صاحب آن و رابطه عاشقانه او با طبیعت، که نمونه ای از دوران او بود، گره خورده است.