معماری فوق العاده اجاره ویلاهای کیش رو دیدین

 یک ویلا ممکن است کاملاً کاخی باشد، مانند ویلاهای دوره امپراتوری، که در دامنه‌های ساحلی مشرف به خلیج ناپل در Baiae ساخته شده‌اند. برخی دیگر در Stabiae و Herculaneum توسط ریزش خاکستر و رانش گل ناشی از فوران کوه Vesuvius در سال 79 حفظ شدند که همچنین ویلا پاپیروس ها و کتابخانه آن را حفظ کردند. کوچکتر در حومه شهر، حتی ویلاهای غیرتجاری عمدتاً به عنوان واحدهای خود حمایتی با مزارع مرتبط، باغهای زیتون و تاکستانها کار می کردند. 

نویسندگان رومی با رضایت به خودکفایی ویلاهای خود اشاره می‌کنند، جایی که شراب خود را می‌نوشیدند و روغن خود را می‌فشارند، یک توپوس ادبی رایج. یک شهروند ایده آل رومی، کشاورز مستقلی بود که زمین خود را کشت می کرد، و نویسندگان کشاورزی می خواستند به خوانندگان خود فرصتی بدهند تا از طریق این تصویر از ویلاهای خودکفا، خود را با اجدادشان پیوند دهند. حقیقت نیز چندان دور از تصویر نبود، در حالی که حتی لاتی‌فوندیاهای سودگرا، ویلاهای بزرگ برده‌داری، احتمالاً به اندازه‌ای از همه مواد غذایی اولیه رشد می‌کردند تا برای مصرف خود تأمین کنند.

اواخر جمهوری روم شاهد انفجار ویلاسازی در ایتالیا به ویژه در سال های پس از دیکتاتوری سولا (81 قبل از میلاد) بود. در اتروریا، ویلا در Settefinestre مرکز یکی از latifundia هایی بود که در تولیدات کشاورزی در مقیاس بزرگ شرکت داشتند.[8] در Settefinestre و جاهای دیگر، مسکن مرکزی این گونه ویلاها به طرز چشمگیری تعبیه نشده بود.

 ویلاهای دیگر در پس سرزمین رم در پرتو رساله‌های کشاورزی نوشته شده توسط بزرگان کاتو، کولوملا و وارو تفسیر می‌شوند که همگی به دنبال تعریف سبک زندگی مناسب رومی‌های محافظه‌کار بودند، حداقل در شرایط ایده‌آلیستی.

ویلاهای بزرگ بر اقتصاد روستایی دره پو، کامپانیا و سیسیل تسلط داشتند و در گال نیز فعالیت داشتند. ویلاها مراکز گوناگونی از فعالیت‌های اقتصادی مانند معدن‌کاری، کارخانه‌های سفال‌سازی، یا اسب‌پروری مانند آن‌هایی بودند که در شمال غربی گول یافت می‌شوند.[9]

 ویلاهای متخصص در صادرات دریایی روغن زیتون به لژیون‌های رومی در آلمان به یکی از ویژگی‌های استان هیسپانیا بائتیکا در جنوب ایبری تبدیل شد.[10] برخی از ویلاهای مجلل در شمال آفریقا در استان های آفریقا و نومیدیا حفاری شده اند.[11]

اجاره ویلا های کیش با معماری فوق العاده

کامپانیا (/kæmˈpeɪniə/، همچنین بریتانیا: /kæmˈpæniə/، ایالات متحده: /kɑːmˈpɑːniə/،[4][5] ایتالیایی: [kamˈpaːnja]، ناپلی: [kamˈbɑːnjə]؛ یک منطقه اداری ایتالیا است. بیشتر آن در بخش جنوب غربی شبه جزیره ایتالیا (با دریای تیرنین در غرب آن) است، اما جزایر کوچک فلگری و جزیره کاپری را نیز شامل می شود. پایتخت منطقه کامپانیا ناپل است.[6] از سال 2018، این منطقه حدود 5،820،000 نفر جمعیت داشت که آن را به سومین منطقه پرجمعیت ایتالیا تبدیل کرد، [7] و با مساحت 13،590 کیلومتر مربع (5،247 مایل مربع)، پرجمعیت ترین منطقه آن بود. بر اساس تولید ناخالص داخلی، کامپانیا همچنین از نظر اقتصادی پربارترین منطقه در جنوب ایتالیا و هفتمین منطقه تولیدی در کل کشور است. منطقه شهری ناپل، که در کامپانیا است، هشتمین منطقه پرجمعیت اتحادیه اروپا است.[8] این منطقه دارای 10 مکان از 58 مکان یونسکو در ایتالیا، از جمله پمپئی و هرکولانیوم، کاخ سلطنتی کازرتا، ساحل آمالفی و مرکز تاریخی ناپل است. علاوه بر این، کوه وزوویوس کامپانیا بخشی از شبکه جهانی ذخایر زیست کره یونسکو است.[9]