اجاره ویلاهای بندری شمال
این اصطلاح اغلب با اشاره به اروپای غربی قرون وسطی استفاده می شود. پیشینیان این سیستم را می توان در اقتصاد روستایی امپراتوری روم بعدی (سلطه) جستجو کرد. نیروی کار عامل کلیدی تولید بود.[9] دولتهای متوالی سعی کردند اقتصاد امپریالیستی را با تثبیت ساختار اجتماعی تثبیت کنند: پسران باید جانشین پدرانشان در تجارت میشدند، شوراها از استعفا منع میشدند، و استعمارگران، زراعتکنندگان زمین، نباید از زمینی که به آن وابسته بودند، حرکت میکردند. به. کارگران سرزمین در راه رعیت شدن بودند.[10]
عوامل متعددی دست به دست هم دادند تا وضعیت بردگان سابق و کشاورزان آزاد سابق را در طبقه ای وابسته از این کلونی ها ادغام کنند: می توان آن را به عنوان servus et colonus، "هم برده و هم کولونوس" توصیف کرد.[11] قوانین کنستانتین اول در حدود سال 325 هم وضعیت نیمه خدمتگزار مستعمرات را تقویت کرد و هم حقوق آنها را برای شکایت در دادگاه محدود کرد. کدکس تئودوسیانوس که در زمان تئودوسیوس دوم منتشر شد، این محدودیت ها را گسترش داد. وضعیت حقوقی adscripti، "محصول به خاک"، [12] در تضاد با foederati بربر، که مجاز به اقامت در داخل مرزهای امپراتوری، باقی مانده تابع قوانین سنتی خود است.
تمیز ترین و لوکس ترین ویلاهای اجاره ای در شمال
از آنجایی که پادشاهیهای ژرمنی در قرن پنجم جانشین قدرت روم در غرب شدند، زمینداران رومی اغلب به سادگی با مالکان ژرمنی جایگزین میشدند، بدون اینکه تغییر چندانی در وضعیت اساسی یا جابجایی جمعیتها ایجاد شود.
روند خودکفایی روستایی در قرن هشتم، زمانی که تجارت عادی در دریای مدیترانه مختل شد، به طور ناگهانی تقویت شد. تز ارائه شده توسط مورخ بلژیکی، هنری پیرن، فرض میکند که فتوحات اعراب، اقتصاد قرون وسطایی را به روستاییسازی حتی بیشتر واداشت و الگوی کلاسیک فئودالی با درجات مختلفی از دهقانان خدمتگزار را که زیربنای سلسله مراتبی از مراکز قدرت محلی است، پدید آورد.
این کلمه از تقسیمبندیهای سنتی ارثی حومهها گرفته شده است که به عنوان حوزههای قضایی محلی شناخته میشوند که به عنوان خانههای مسکونی یا سکونت گاه شناخته میشوند. هر عمارت تابع یک ارباب (Signeur فرانسوی) است که معمولاً در ازای تعهداتی که به ارباب بالاتر ارائه می شود، موقعیت خود را حفظ می کند (به فئودالیسم مراجعه کنید). ارباب دادگاهی تشکیل داد که بر اساس قوانین عمومی و عرف محلی اداره می شد. همه صاحب منصبان سرزمینی سکولار نبودند. اسقفها و راهبها نیز زمینهایی داشتند که مستلزم تعهدات مشابهی بود.
سالن بزرگ در Penshurst Place، کنت، ساخته شده در اواسط قرن 14th. تالار برای هر خانهداری از اهمیت اساسی برخوردار بود، جایی که ارباب و خانوادهاش در آن غذا میخوردند، مهمانان را پذیرایی میکردند و با افراد وابسته صحبت میکردند.
با گسترش، کلمه Manor گاهی اوقات در انگلستان به عنوان یک اصطلاح عامیانه برای هر منطقه یا منطقه ای که در آن اقتدار برگزار می شود، اغلب در زمینه پلیس یا جنایی استفاده می شود.[13][14]
در طرح کلی یک عمارت قرون وسطایی [15] از اطلس تاریخی شپرد، [16] نوارهای زمین کار شده به صورت جداگانه در سیستم زمین باز بلافاصله آشکار می شود. در این طرح، خانه عمارت اندکی از روستا فاصله دارد، اما به همان اندازه روستا در اطراف حیاط عمارت، که قبلاً دیوار کشیده شده بود، بزرگ میشود، در حالی که زمینهای عمارت در خارج از آن امتداد مییابند، همانطور که هنوز در خانه پتورث دیده میشود. از آنجایی که نگرانیها برای حفظ حریم خصوصی [مشکوک - بحث] در قرن هجدهم افزایش یافت، خانههای عمارت اغلب در فاصلهای دورتر از روستا قرار داشتند. به عنوان مثال، هنگامی که در دهه 1830 توسط مالک جدید هارلاکستون مانور، لینکلن شایر، یک خانه جدید بزرگ مورد نیاز بود، محل خانه عمارت موجود در لبه دهکده آن برای یک خانه جدید رها شد که در پارک آن جدا شده بود. روستا خارج از دید
نظرات
ارسال یک نظر