اجاره ویلا چند طبقه شمال لب ساحل
فضا، راهروها یا فضاهای طاقدار در یک یا هر دو طرف، با یک اپسی در یک انتها (یا کمتر در هر انتها)، جایی که قضات در آن مینشستند، اغلب روی یک راهروی کمی برآمده. راهروی مرکزی - شبستان - نسبت به راهروهای کناری عریضتر و بلندتر بود، به طوری که نور میتوانست از پنجرههای اتاقک نفوذ کند.[نیازمند منبع]
در اواخر دوره جمهوری خواهان، کلیساها به طور فزاینده ای به یاد ماندنی بودند. جولیوس سزار باسیلیکا سمپرونیا را با کلیسای جولیای خود که در سال 46 قبل از میلاد وقف شده بود جایگزین کرد، در حالی که کلیسای آمیلیا در حدود سال 54 قبل از میلاد بازسازی شد به طوری که پلینی بزرگ نوشت که یکی از زیباترین بناهای جهان است. به طور همزمان به Basilica Paulli تغییر نام داد).
پس از آن تا قرن چهارم پس از میلاد، کلیسای های یادبود به طور معمول در رم توسط شهروندان خصوصی و امپراتورها ساخته می شد. این کلیساها تالارهای پذیرایی و فضاهای بزرگی بودند که در آن افراد نخبه میتوانستند مهمانان و بازدیدکنندگان را تحت تأثیر قرار دهند و میتوانستند به یک ویلای بزرگ روستایی یا یک محوطه شهری متصل شوند. آنها سادهتر و کوچکتر از بازیلیکاهای مدنی بودند و میتوان آنها را با کتیبهها یا موقعیت آنها در بافت باستانشناسی شناسایی کرد. دومیتیان در حدود سال 92 بعد از میلاد یک بازیلیکا در تپه پالاتین برای مجتمع مسکونی امپراتوری خود ساخت و کلیسای پالاتینی در کاخ های امپراتوری در طول دوره امپراتوری معمول بود.
بازیلیکاهای مستطیل شکل بلند و با حاشیه داخلی به عنصر اصلی شهرسازی رومی تبدیل شد، که اغلب پسزمینه معماری انجمن شهر را تشکیل میداد و برای مقاصد گوناگون استفاده میشد.[6] با شروع کاتو در اوایل قرن دوم قبل از میلاد، سیاستمداران جمهوری روم با ساختن کلیسایی که نام خود را در Forum Romanum، مرکز روم باستان، با یکدیگر داشتند، به رقابت پرداختند. در خارج از شهر، کلیساها نمادی از نفوذ روم بودند و از حدود 100 قبل از میلاد به یکی از مکانهای مستعمرههای رومی اواخر جمهوری تبدیل شدند. قدیمی ترین کلیسای بازمانده، کلیسای پمپئی است که 120 سال قبل از میلاد ساخته شده است.[6] بازیلیکاها مراکز اداری و تجاری سکونتگاههای بزرگ رومی بودند:
«بیان معماری اساسی مدیریت رومی».[7] در مجاورت آن معمولاً دفاتر و اتاقهای مختلفی وجود داشت که محل نگهداری کوریا و زیارتگاهی برای تولاست.[8] مانند حمامهای عمومی رومی، کلیساها معمولاً به عنوان مکانهایی برای نمایش مجسمههای افتخاری و مجسمههای دیگر مورد استفاده قرار میگرفتند که مکمل فضاهای عمومی بیرونی و معابر بودند.
نظرات
ارسال یک نظر